Grafika ilustracyjna (litografia, 1882, A. Misierowicz wg rys. N. Ordy, Muzeum Narodowe w Krakowie)
XIX wieczna twórczość polskich poetów była niezwykle bogata. Ważnym tematem wokół którego oscylowały pisane utwory, szczególnie z początku wieku, były wątki patriotyczne. Po przegranej insurekcji kościuszkowskiej, wspólną cechą wierszy był klimat smętnej zadumy, oraz przybliżanie czasów minionej potęgi i sławy Rzeczpospolitej. Prym w tego typu utworach wiedli w tamtym czasie twórcy krakowscy, skupieni wokół czasopisma „Pszczółka Krakowska”, którzy wybierali miejscowości z ruinami zamków, warowni, jako tło swoich wierszy.
W dzienniku "Pszczółka Krakowska" z 1820 roku opublikowany został utwór pod tytułem „Wiersz Napisany Na Zwaliskach Chrobrza” autorstwa Jana Kantego Rzesińskiego. Poety oraz m.in. członka Zgromadzenia Reprezentantów Wolnego Miasta Kraków, uczestnika prac sejmowego Komitetu Prawodawczego.
Treść utworu oraz oryginalną publikację prezentujemy poniżej.
WIERSZ
Napisany Na Zwaliskach Chrobrza.
Posępne baszty! Niebotyczne grody!
Których dziś świetność zaledwie już błyszczy;
W was swoim berłem roztrąca i niszczy!...
Runęła Polska z szczytu szczęścia, chwały!
Strzaskała berło Piastów przemoc, zbrodnia;
A naród niegdyś pyszny i wspaniały,
Będąc zniszczony, zdumiewał przechodnia
Lecz gdy się wszystko w inną postać zmienia,
A ogrom nieszczęść w niepamięć tonie;
Gdy Polska z gruzów powstaje zniszczenia,
A król osiada na Jagiełłów tronie;
Ziomkowie moi! Mężne plemię Lachów!
Staranne teraz poświęcajmy chęci,
A w śród zbrodniczych na kraj nasz zamachów;
Z sławą wnijdziemy w przybytek pamięci!
A jeśli kiedy w obronie ojczyzny
Znosić potrzeba trudy i kurzawę;
Za kraj odnośmy chętnie rany, blizny,
Gdyż te jednają nieśmiertelną sławę!!!...
J.K.Rzesiński
Okładka dziennika "Pszczółka Krakowska" nr 57, T.3, z 1820 r.
Oryginalny wydruk wiersza we wspomnianym dzienniku.
- Więcej na temat poety Jana Kantego Rzezińskiego znajdziecie [Tutaj]
Znalazł: Rafał, chroberz.info