Pożegnania są zawsze najtrudniejsze, szczególnie wtedy, gdy przychodzi nam żegnać osoby wybitne, takie, które swoim życiem odcisnęły ślad na niejednym pokoleniu.

Taką osobowością, człowiekiem niepospolitym był śp. Jerzy Żabicki, utalentowany pedagog, wspaniały dyrektor, życzliwy współpracownik, drogi kolega, kochany wychowawca. Takim zapamiętały i pamiętać go będą zawsze liczne pokolenia wychowanków, koleżanki i koledzy, współpracownicy Zespołu Szkół Rolniczych w Chrobrzu.

W tej szkole w 1961 roku zaczynał swoją pracę jako nauczyciel, a potem dyrektor. Z Chrobrzem związane było całe jego zawodowe życie, stąd w roku 1993 po 32 latach pracy odszedł na emeryturę. Tutaj działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę dydaktyczno wychowawczą. Zawsze cechowała go wysoka kultura osobista.

Był znakomitym organizatorem, doskonałym dydaktykiem o gruntownej wiedzy humanistycznej i ciekawej osobowości. Preferował ład i porządek w każdym miejscu i czasie, był otwarty na ludzi, szczególnie na młodzież.

Zapamiętamy go jako przyjaznego i komunikatywnego dyrektora, wspaniałego kolegę, życzliwego i wyrozumiałego wychowawcę.

Wychował wiele pokoleń młodzieży, był zawsze sprawiedliwy w ocenianiu, niejednokrotnie pobłażliwy dla błędów młodości, ale też wymagający, obiektywny i konsekwentny w działaniu.

Najwięcej wymagający od siebie. Takich wychowawców i pedagogów, kolegów się nie zapomina.

Jako vice dyrektor dał się poznać również od najlepszej strony. Chociaż funkcję swoją pełnił w trudnych czasach to zawsze wspierał nauczycieli, łagodził konflikty, pomagał pokonywać trudności.

Popierał samodzielność nauczycieli, wierzył w ich siłę i wartości moralne, swoim życiem i postępowaniem dawał im godny do naśladowania przykład. Zawsze potrafił docenić wartość człowieka, bez względu czy był to uczeń, czy współpracownik.

Był wierny swoim zasadom, otaczające go osoby zawsze doznawały od niego życzliwości i optymizmu, potrafił dzielić się ze wszystkimi swoim wielkim sercem.

Kochany Jerzy!

Nie żegnamy się na zawsze, dzisiaj mówimy sobie tylko do widzenia.

Przygotuj dla nas - kolegów - miejsce w niebieskim pokoju nauczycielskim.